شاعرانی را می شناسم
که هنر خود را
در ستایش چیزی مصرف میکنند
که هیچ اعتقادی
هیچ باوری به آن ندارند
اما
به خاطر پول
به خاطر شغل
به خاطر قدرت
به خاطر معروفیت
خود را فروخته اند
آنها میدانند
نوچه اند
چراکه احساس دارند
میدانند
نوکرند
چراکه شعور دارند
حتی میدانند برده اند
چراکه کتاب میخوانند
اما چیزی که نمیدانند
و شاید هیچگانه نفهمند
آن است
که مردم
هر زمان یادشان کنند
تنها برای عبرت گرفتن خواهد بود…
زیرا تاریخ
آبرویی برایشان نخواهد گذاشت.