نخلی که قد افراشت، به پستی نگرایدشاخی که خم آورد، دگر راست نیایدملکی که کهن گشت، دگر تازه نگرددچو پیر شود مرد، دگر دیر نپایدفرصت مده از دست، چو وقتی به کف افتادکاین مادر اقبال همه ساله نزایدبا همت و با عزم قوی ملک نگه‌دارکز دغدغه و سستی کاری نگشایدگر منزلتی خواهی، با قلب قوی …
بهارا! بهل تا گیاهی برآیددرخشی ز ابر سیاهی برآیددر این تیرگی صبر کن شام غم راکه از دامن شرق ماهی برآیدبمان تا در این ژرف یخزار تیرهبه نیروی خورشید راهی برآیدوطن چاهسار است و بند عزیزانبمان تا عزیزی ز چاهی برآیدبه بیداد بدخواه امروز سر کنکه روز دگر دادخواهی برآیدبر این خاک تیغ دلیری بجنبدوز …
رسید موکب نوروز و چشم فتنه غنوددرود باد بر این موکب خجسته، درودبه کتف دشت یکی جوشنی است مینا رنگبه فرق کوه یکی مغفری است سیم اندرودسپهر گوهر بارد همی به مینا درعسحاب لؤلؤ پاشد همی به سیمین خودشکسته تاج مرصع به شاخک بادامگسسته عقد گهر بر ستاک شفتالودبه طرف مرز بر آن لاله‌های نشکفتهچنان …
هنگام فرودین که رساند ز ما درود؟بر مرغزار دیلم و طرف سپیدرودکز سبزه و بنفشه و گلهای رنگ رنگگویی بهشت آمده از آسمان فروددریا بنفش و مرز بنفش و هوا بنفشجنگل کبود و کوه کبود و افق کبودجای دگر بنفشه یکی دسته بدروندوین جایگه بنفشه به خرمن توان درودکوه از درخت گویی مردی مبارز استپرهای …
به کام من بر، یک چند گشت گیهان بودکه با زمانه مرا عهد بود و پیمان بودهزاردستان بد در سخن مرا و چو مننه در هزار چمن یک هزاردستان بودمرا چو کان بدخشان بد این دل داناسخن بدو در، چون گوهر بدخشان بودشکفته بود همه بوستان خاطر منحسود را دل از اندیشه سخت پژمان بودنه …